Blues enzo.
Door: Tineke
30 November 2016 | Cambodja, Preah Seihanouk
Vanmorgen naar de markt geweest. Vanmiddag in Kleang Leu. Wat hadden we het weer gezellig daar. Plastiek bordjes en papier, scharen, lijm en wiebel oogjes daar werden weer de mooiste creaties van gemaakt. Vooral de wiebel oogjes vinden de kids geweldig.
De kleintjes dribbelden nog gezellig rond met de knuffels.
Je komt hier soms erg comische dingen tegen, een paar voorbeelden van vandaag. In het Guesthous waar ik logeer werkt een jongeman die zeer bedreven is en dat kom je nu weer niet zoveel tegen hier. Hij begroet me altijd entousiast met, hallo mamie. Als de baas niet aanwezig is neemt hij de leiding. Vandaag kwam hij met een papier bij me dat ik kennelijk moest lezen. Er stond in het Engels:
Beste! Mr. Uk La, Het was geweldig fijn om bij u te logeren in het gasthuis. U hebt mij erg geholpen en was altijd vriendelijk. Ook gaf u mij veel infomatie en u leerde mij zelfs wat woorden Khmer. Het had allemaal niet beter gekunt. Uw baas zal wel heel blij met u zijn. Ik wil u voor alles heel erg bedanken!
Met Vriendelijke groet,
Daar onder stonden vele handtekeningen en of ik ook even wilde tekenen.
Nou ja dat is ook ern manier om een leuke CV te creeren. Natuurlijk heb ik getekend.
Verder had zoals ik eerder schreef heeft Mao zijn Tuk Tuk laten renoveren. Het viel mij op de het opstapje na de opknap beurt vervangen was, maar dat hij nu veel hoger zat. Daardoor gaat het instappen iets lastiger. Ik zei Mao dat hij daar niet tevreden moest zijn, want een confortabele instap is toch wel handig. Vanmorgen toen Mao mij kwam halen had hij een plastiek opstapje bij zich, waar ik toen ik er opstapte gelijk door heren zakte. Ik zei ga nou gewoon terug naar het bedrijf die de Tuk Tuk opgeknapt heeft en vraag om betere opstapjes. Ik ben benieuwd.
Vanavond net voor ik naar bed wilde dacht ik, zal ik nog even naar het strand lopen of toch maar niet? Ik besloot toch nog even te gaan, in de strandtent van Robbert een Duitse ondernemer, kun je een heerlijke chapuchino drinken en dat leek me wel wat. Aangekomen bleek er live muziek te zijn. Dat wil zeggen iedereen die muziek kan maken of kan zingen mog zich aanmelden. Er stond een Duitse toerist gitaar te spelen en te zingen, ik was er niet echt van onder de indruk. Toen de man klaar was kwam er opeens een hele band het podium op. Tot mijn verbazing en grote verrassing was het een dijk van een Canadese Bluesband. Dat was echt genieten, ze hadden een Australische zangeres er bij. Ik ben gebleven en heb er van genoten.
De kleintjes dribbelden nog gezellig rond met de knuffels.
Je komt hier soms erg comische dingen tegen, een paar voorbeelden van vandaag. In het Guesthous waar ik logeer werkt een jongeman die zeer bedreven is en dat kom je nu weer niet zoveel tegen hier. Hij begroet me altijd entousiast met, hallo mamie. Als de baas niet aanwezig is neemt hij de leiding. Vandaag kwam hij met een papier bij me dat ik kennelijk moest lezen. Er stond in het Engels:
Beste! Mr. Uk La, Het was geweldig fijn om bij u te logeren in het gasthuis. U hebt mij erg geholpen en was altijd vriendelijk. Ook gaf u mij veel infomatie en u leerde mij zelfs wat woorden Khmer. Het had allemaal niet beter gekunt. Uw baas zal wel heel blij met u zijn. Ik wil u voor alles heel erg bedanken!
Met Vriendelijke groet,
Daar onder stonden vele handtekeningen en of ik ook even wilde tekenen.
Nou ja dat is ook ern manier om een leuke CV te creeren. Natuurlijk heb ik getekend.
Verder had zoals ik eerder schreef heeft Mao zijn Tuk Tuk laten renoveren. Het viel mij op de het opstapje na de opknap beurt vervangen was, maar dat hij nu veel hoger zat. Daardoor gaat het instappen iets lastiger. Ik zei Mao dat hij daar niet tevreden moest zijn, want een confortabele instap is toch wel handig. Vanmorgen toen Mao mij kwam halen had hij een plastiek opstapje bij zich, waar ik toen ik er opstapte gelijk door heren zakte. Ik zei ga nou gewoon terug naar het bedrijf die de Tuk Tuk opgeknapt heeft en vraag om betere opstapjes. Ik ben benieuwd.
Vanavond net voor ik naar bed wilde dacht ik, zal ik nog even naar het strand lopen of toch maar niet? Ik besloot toch nog even te gaan, in de strandtent van Robbert een Duitse ondernemer, kun je een heerlijke chapuchino drinken en dat leek me wel wat. Aangekomen bleek er live muziek te zijn. Dat wil zeggen iedereen die muziek kan maken of kan zingen mog zich aanmelden. Er stond een Duitse toerist gitaar te spelen en te zingen, ik was er niet echt van onder de indruk. Toen de man klaar was kwam er opeens een hele band het podium op. Tot mijn verbazing en grote verrassing was het een dijk van een Canadese Bluesband. Dat was echt genieten, ze hadden een Australische zangeres er bij. Ik ben gebleven en heb er van genoten.
-
01 December 2016 - 06:56
Inge:
Hallo lieve mama,
Haha, wat een slimmerik is de gastheer. Het lukt hem dus wel om mensen te laten tekenen;).
Wat leuk dat de kindertjes weer zo genoten hebben.
Wat betreft de Tuk Tuk heb je helemaal gelijk, dat klopt niet.
Super dat je zelfs in Cambodja de Blues gehoord hebt. Wat zul je hebben genoten.
Liefs,
Inge -
01 December 2016 - 22:38
Janneke:
ja, de blues is ook overal, hahaha -
06 December 2016 - 10:05
Martin:
dat zo'n Canadese band daar helemaal terecht komt, heel bijzonder.
dat was vast genieten, LEUK!
groet martin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
